ترکمن هایی که برای عروسی آمدند در یک محل جمع می شوند تا مبارزه انسان با انسان دیگر را نه به خاطر جایزه و شهرت بلکه نشان دادن غرور قبیله ای ببینند. هر کدام از مهمانان برای کشتی گیران جوایزی به عنوان بایراق در نظر می گیرند. کشتی در میان ترکمن ها سابقه ای طولانی دارد که اسامی فنون نظیر فن چوپان قدمت آن را نشان می دهد.
قبل از شروع مسابقه هر کدام از پهلوانان رو به سوی قبیله خود می نشیند. کشتی گیران شالی به کمر خود می بندند و دست ها به تناوب از بالا و پایین شال یکدیگر را می چسبند و فنی به کار می برند، اگر از زانو به بالا حریف را بر زمین بزند برنده می شود و اگر هر دو یک زمان با هم به زمین برسند آن را چال (کامل نیست) می گویند و باید دوباره کشتی بگیرند.
تماشاچیان در تمام طول مسابقه کسی را تشویق نمی کنند و اصولا رسم تشویق در بین نیست.
فنونی که در کشتی به کار می رود عبارت است از:
1- سورشمه
یک از متداول ترین فنون کشتی ترکمن است که کشتی گیر پای راست خود را میان پاهای حریف می اندازد و بعد به کمک دستهایش او را بلند کرده تا تعادلش به هم خورده به زمین بخورد که در کشتی آزاد «پس لنگ» گفته می شود.
2- یان باش
حریف را با تکیه بر پهلو، از جای می کند و بر زمین می زند.
3- چوپن
که آنرا باداقی هم می گویند که شبیه فن سورشمه است. در این فن، کشتی گیر پای خود را از بیرون به پشت پای حریف قلای می کند و او را به زمین می کوبد که در کشتی آزاد آنرا پلنگ شکن می گویند.
فن چوپن (چوپان) از قدیمی ترین فنون کشتی ترکمنی است.
4- قاقماق
ناگهانی به پای حریف زند و او را بر زمین کوبیدن.
5- قانقرماق
خم کردن کمر حریف.
6- آیلاماق
گرداندن حریف و به زمین کوبیدن.
مربیان کشتی در بین ترکمن ها خلیپه نام دارد و یکی از بهترین ورزش های سالم مردم ترکمن صحرا است.